Παναγιώτης Αρχοντίτσης - Ο Άρχοντας
Γεννήθηκε στις 3 Μαρτίου του 1969, ημέρα Δευτέρα. Ο πρωτότοκος γιος της Ευαγγελίας και του Ευστρατίου. Ο μεγαλύτερος αδελφός του Λευτέρη και της Δέσποινας.
Ο Παναγιώτης μεγάλωσε και πήγε σχολείο στο Νέο Κόσμο.
Σπούδασε Μηχανολόγος Μηχανικός στο ΤΕΙ Πειραιά (Απρίλιος 1990 – Μάρτιος 1996).
Στην πρακτική του άσκηση ασχολήθηκε με τον Προγραμματισμό και Χειρισμό Εργαλειομηχανών CNC στην εταιρεία Γ.Β Χατζηαντωνίου (Ναυτικές Τεχνικές Επιχειρήσεις).
Η σχέση του με τη μοτοσικλέτα ξεκίνησε όταν, για να εξασφαλίσει το εβδομαδιαίο του χαρτζιλίκι δούλεψε ως βοηθός σε κατάστημα πώλησης ανταλλακτικών αυτοκινήτου. Όπως οι περισσότεροι απέκτησε ένα "αρκετά γαργαλημένο" παπί Honda C50, κάτι που όμως δεν του έφτανε.
Σύντομα απέκτησε ένα Honda VF400 F Integra, ένα από τα μεταχειρισμένα εξ Ιαπωνίας μοντέλα, που στα τέλη των 80ies κυκλοφορούσαν κατά κόρον στην ελληνική αγορά. Η μοτοσικλέτα αυτή τον συντρόφεψε για αρκετά χρόνια και τον έβαλε βαθιά στον κόσμο της μοτοσικλέτας.
Όπως ο ίδιος είχε γράψει: "H πρώτη μου μεγάλη μοτοσικλέτα, οπότε καταλαβαίνετε τι τράβηξε. Το πήρα με 45.000 χλμ. (ναι πολλά είναι, το ξέρω) και το έδωσα με 150.000+ (εδώ σας θέλω...). Τρομερή μοτοσικλέτα για εκείνη την εποχή, έπαιζε στα ίσα με τα πρωτοεμφανιζόμενα τότε RR, αλλά είχε ένα πρόβλημα: μαζί με τα λάδια άλλαζες και μοτέρ. Στα 7 χρόνια που το είχα άλλαξα τρία (3)! To τελευταίο το έχω κάνει τραπεζάκι στο σπίτι, με μία πολύ όμορφη τρύπα στο κάρτερ. Τα δύο κομμάτια της μπιέλας είναι διακοσμητικά στο ράφι. Εκτός από αυτό, είχε κάψει και κάτι λάμπες..."
Πολλοί ήταν εκείνοι που, στα Λιμανάκια της Βουλιαγμένης, έβλεπαν, έναν αδύνατο τύπο με blue jeans και μαύρο κράνος Bieffe πάνω στην λευκή/μπλε μοτοσικλέτα, να προσπερνάει τα κτηνώδη – για την εποχή - FZR 1000 τους. Με αυτήν τη μοτοσικλέτα είχε και την πρώτη του εμπειρία σε πίστα, στο Αιγίνιο Πιερίας.
Πολλοί ήταν εκείνοι που, στα Λιμανάκια της Βουλιαγμένης, έβλεπαν, έναν αδύνατο τύπο με blue jeans και μαύρο κράνος Bieffe πάνω στην λευκή/μπλε μοτοσικλέτα, να προσπερνάει τα κτηνώδη – για την εποχή - FZR 1000 τους. Με αυτήν τη μοτοσικλέτα είχε και την πρώτη του εμπειρία σε πίστα, στο Αιγίνιο Πιερίας.
Επόμενη μοτοσικλέτα του ήταν το εκπληκτικό, για την εποχή, Honda CBR 900RR του 1993 στο κλασικό μωβ/πορτοκαλί/λευκό χρώμα και τον 16in μπροστινό τροχό. Αυτή τη μοτοσικλέτα την απέκτησε το 1995 και αποτέλεσε «όνειρο» για τον Παναγιώτη. Έκανε μαζί της πολλά ταξίδια και πολλά πάνω - κάτω στην Επίδαυρο.
"Μακράν η καλύτερη μοτοσικλέτα που έχω οδηγήσει μέχρι σήμερα και πιστέψτε με έχω οδηγήσει πολλές... Το αγόρασα με 3.000 χλμ. και το έδωσα με 48.000. Το μόνο μου χρειάστηκε ήταν ένα ζευγάρι ρουλεμάν πίσω τροχού (σούζες...) κάτι λαμπάκια κοντέρ και ένα σετ αλυσιδογράναζα στα ... 36.000 χλμ. Μοναδική μ@λ@κί@ που μου έκανε, ήταν ότι ψιλοέκαψε τον διακόπτη της μεσαίας σκάλας, πρόβλημα το οποίο λύθηκε με ένα γυαλόχαρτο. "
Το 2001 απέκτησε το μπλε YAMAHA YZF-R1 - καινούργιο. Το έστρωσε πηγαίνοντας μέχρι το Nürburgring και μετά τελικά το αγόρασε. Αυτή η μοτοσυκλέτα ήταν λατρεία και την κράτησε μέχρι το 2007! "Το R1 είναι το τρένο της μεγάλης φυγής. Μπορείς να φύγεις από αυτόν τον κόσμο... (....με πολλές έννοιες)", είχε πει χαρακτηριστικά.
Ακολούθησε ένα λευκό YAMAHA FZ-1 για "aggressive" βόλτες εντός της πόλης ενώ παράλληλα για πολλά χρόνια είχε στην κατοχή του ένα scooter Gilera Runner 125cc.
"Μακράν η καλύτερη μοτοσικλέτα που έχω οδηγήσει μέχρι σήμερα και πιστέψτε με έχω οδηγήσει πολλές... Το αγόρασα με 3.000 χλμ. και το έδωσα με 48.000. Το μόνο μου χρειάστηκε ήταν ένα ζευγάρι ρουλεμάν πίσω τροχού (σούζες...) κάτι λαμπάκια κοντέρ και ένα σετ αλυσιδογράναζα στα ... 36.000 χλμ. Μοναδική μ@λ@κί@ που μου έκανε, ήταν ότι ψιλοέκαψε τον διακόπτη της μεσαίας σκάλας, πρόβλημα το οποίο λύθηκε με ένα γυαλόχαρτο. "
Το 2001 απέκτησε το μπλε YAMAHA YZF-R1 - καινούργιο. Το έστρωσε πηγαίνοντας μέχρι το Nürburgring και μετά τελικά το αγόρασε. Αυτή η μοτοσυκλέτα ήταν λατρεία και την κράτησε μέχρι το 2007! "Το R1 είναι το τρένο της μεγάλης φυγής. Μπορείς να φύγεις από αυτόν τον κόσμο... (....με πολλές έννοιες)", είχε πει χαρακτηριστικά.
Ακολούθησε ένα λευκό YAMAHA FZ-1 για "aggressive" βόλτες εντός της πόλης ενώ παράλληλα για πολλά χρόνια είχε στην κατοχή του ένα scooter Gilera Runner 125cc.
Η δημοσιογραφική του καριέρα ξεκίνησε, διστακτικά, όταν αποφάσισε ότι ήθελε να αφήσει τη βαριά δουλειά του μηχανουργείου και να ασχοληθεί με αυτό που τον έκανε πιο χαρούμενο, με τη μοτοσικλέτα!
Έτσι, ξεκίνησε ως συντάκτης από το περιοδικό ΜΟΤΟ ΤΡΙΤΗ, τον Οκτώβριο του 1996 μέχρι τον Απρίλιο του 2000 όπου και μεταπήδησε στο περιοδικό MOTORRAD μέχρι τον Ιανουάριο του 2001. Επανήλθε στο ΜΟΤΟ ΤΡΙΤΗ για λίγους μήνες (Φεβρουάριος 2001-Οκτώβριος 2001) οπότε και αποχαιρέτησε την οικογένεια της MOTORPRESS.
Το 2001 βρέθηκε στο περιοδικό 2ΤΡΟΧΟΙ, ενώ από το 2002 έως το 2005 ανήκε στην συντακτική ομάδα του περιοδικού 0-300. Την ίδια περίοδο ανέλαβε τη δημιουργία του ένθετου Boost, το οποίο είχε ως κύριο αντικείμενο τις βελτιώσεις στο χώρο της μοτοσικλέτας. Το 2004 έως το 2005 ανέλαβε χρέη Αρχισυντάκτη στο 0-300, ενώ την περίοδο 2005-2006 κατείχε την θέση του Διευθυντή Σύνταξης στο περιοδικό 2ΤΡΟΧΟΙ. Παράλληλα με τη συντακτική του δραστηριότητα, ο Παναγιώτης ήταν, από τον Μάρτιο του 2004, ένας από τους πιο αξιόλογους εκπαιδευτές της σχολής ασφαλούς οδήγησης California Superbike School (CSS).
Έτσι, ξεκίνησε ως συντάκτης από το περιοδικό ΜΟΤΟ ΤΡΙΤΗ, τον Οκτώβριο του 1996 μέχρι τον Απρίλιο του 2000 όπου και μεταπήδησε στο περιοδικό MOTORRAD μέχρι τον Ιανουάριο του 2001. Επανήλθε στο ΜΟΤΟ ΤΡΙΤΗ για λίγους μήνες (Φεβρουάριος 2001-Οκτώβριος 2001) οπότε και αποχαιρέτησε την οικογένεια της MOTORPRESS.
Το 2001 βρέθηκε στο περιοδικό 2ΤΡΟΧΟΙ, ενώ από το 2002 έως το 2005 ανήκε στην συντακτική ομάδα του περιοδικού 0-300. Την ίδια περίοδο ανέλαβε τη δημιουργία του ένθετου Boost, το οποίο είχε ως κύριο αντικείμενο τις βελτιώσεις στο χώρο της μοτοσικλέτας. Το 2004 έως το 2005 ανέλαβε χρέη Αρχισυντάκτη στο 0-300, ενώ την περίοδο 2005-2006 κατείχε την θέση του Διευθυντή Σύνταξης στο περιοδικό 2ΤΡΟΧΟΙ. Παράλληλα με τη συντακτική του δραστηριότητα, ο Παναγιώτης ήταν, από τον Μάρτιο του 2004, ένας από τους πιο αξιόλογους εκπαιδευτές της σχολής ασφαλούς οδήγησης California Superbike School (CSS).
Από τα πρώτα του άρθρα φάνηκε ότι διέθετε πηγαίο συγγραφικό ταλέντο, συνδυάζοντας την σε βάθος γνώση με το χιούμορ και τον σαρκασμό. Τα χαρακτηριστικά αυτά, μαζί με τις αναμφισβήτητες οδηγικές του ικανότητες και το σεμνό του χαρακτήρα τον κατέστησαν έναν από τους «γραφιάδες» των ελληνικών περιοδικών μοτοσικλέτας που θα μείνουν αξέχαστοι και πάντα αγαπητοί. "Είχε έναν μοναδικό τρόπο να γράφει, να εκφράζεται και να αξιολογεί μοτοσυκλέτες, κι απ’ όπου πέρασε άφησε πίσω του μόνο φίλους."
Η δημοσιογραφική εμπλοκή του με το χώρο του αυτοκινήτου έγινε το 2006 όταν ανέλαβε την Αρχισυνταξία του περιοδικού POWER Techniques. Όπως είχε γράψει ο ίδιος: "Αυτό που ελάχιστοι γνωρίζουν όμως, ακόμη και οι «σύντροφοι» δικυκλιστές της νιότης μου, είναι ότι η ενασχόλησή μου με οτιδήποτε μηχανοκίνητο ξεκίνησε σαν φανατικός λάτρης των αυτοκινήτων και το… ανάρμοστο της υπόθεσης είναι ότι η βασική αιτία που ασχολήθηκα με τις μοτοσυκλέτες ήταν ένα αυτοκίνητο!"
Πέρα βέβαια των συγκεκριμένων δημοσιογραφικών του καθηκόντων, αυτό που πρωτίστως έπρεπε να κάνει ήταν να «χαλιναγωγήσει» την πιο τρελή παρέα, τα POWER «παιδιά του» - πράγμα που το κατάφερε!
Παράλληλα με την αρχισυνταξία του περιοδικού POWER Techniques, ο Παναγιώτης ήταν διευθυντής στο αυτοκινητιστικό portal mycar.gr.
Το 2010 άφησε το περιοδικό για να κάνει κάτι δικό του, που πίστευε πολύ, ιδρύοντας το site www.used-moto.gr : το πρώτο site αγγελιών, αποκλειστικά για τη μοτοσυκλέτα, στην Ελλάδα, το οποίο διατηρείται ακόμα και σήμερα.
Το 2012 επανήλθε και πάλι στο αγαπημένο του περιοδικό, το POWER Techniques τελώντας χρέη Διευθυντή Σύνταξης.
Εκεί έμεινε μέχρι τέλους.
Η δημοσιογραφική εμπλοκή του με το χώρο του αυτοκινήτου έγινε το 2006 όταν ανέλαβε την Αρχισυνταξία του περιοδικού POWER Techniques. Όπως είχε γράψει ο ίδιος: "Αυτό που ελάχιστοι γνωρίζουν όμως, ακόμη και οι «σύντροφοι» δικυκλιστές της νιότης μου, είναι ότι η ενασχόλησή μου με οτιδήποτε μηχανοκίνητο ξεκίνησε σαν φανατικός λάτρης των αυτοκινήτων και το… ανάρμοστο της υπόθεσης είναι ότι η βασική αιτία που ασχολήθηκα με τις μοτοσυκλέτες ήταν ένα αυτοκίνητο!"
Πέρα βέβαια των συγκεκριμένων δημοσιογραφικών του καθηκόντων, αυτό που πρωτίστως έπρεπε να κάνει ήταν να «χαλιναγωγήσει» την πιο τρελή παρέα, τα POWER «παιδιά του» - πράγμα που το κατάφερε!
Παράλληλα με την αρχισυνταξία του περιοδικού POWER Techniques, ο Παναγιώτης ήταν διευθυντής στο αυτοκινητιστικό portal mycar.gr.
Το 2010 άφησε το περιοδικό για να κάνει κάτι δικό του, που πίστευε πολύ, ιδρύοντας το site www.used-moto.gr : το πρώτο site αγγελιών, αποκλειστικά για τη μοτοσυκλέτα, στην Ελλάδα, το οποίο διατηρείται ακόμα και σήμερα.
Το 2012 επανήλθε και πάλι στο αγαπημένο του περιοδικό, το POWER Techniques τελώντας χρέη Διευθυντή Σύνταξης.
Εκεί έμεινε μέχρι τέλους.
Στον ελεύθερο χρόνο του, ο Παναγιώτης διάβαζε πολύ (κόμικς, λογοτεχνία, ιστορικά, περιοδικά κ.α.) Αφιέρωνε πολύ χρόνο στην ενασχόλησή του με το μοντελισμό και τον αερομοντελισμό, δημιουργώντας μοναδικά κομμάτια.
Πέταγε το αγαπημένο του τηλεκατευθυνόμενο αεροπλάνο ή πήγαινε στην πίστα να οδηγήσει τα τηλεκατευθυνόμενα αυτοκίνητά του, τα οποία και συντηρούσε με απόλυτο σεβασμό.
Λάτρης κινηματογραφικών ταινιών, κυρίως επιστημονικής φαντασίας.
Αγαπημένη του όλων ήταν το STAR WARS!
Πέταγε το αγαπημένο του τηλεκατευθυνόμενο αεροπλάνο ή πήγαινε στην πίστα να οδηγήσει τα τηλεκατευθυνόμενα αυτοκίνητά του, τα οποία και συντηρούσε με απόλυτο σεβασμό.
Λάτρης κινηματογραφικών ταινιών, κυρίως επιστημονικής φαντασίας.
Αγαπημένη του όλων ήταν το STAR WARS!
Μια από τις μεγαλύτερες αδυναμίες του ήταν το MINI COOPER του, το οποίο πάλευε να φτιάξει με μεράκι και υπομονή για σχεδόν 1 ½ χρόνο. Αλλά τα κατάφερε και γούσταρε τρελά να το οδηγεί, ίσως περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο αυτοκίνητο – αν και είχαν περάσει πολλά από τα χέρια του.
Γι αυτόν, ήταν ο δικός του θρόνος!
Τη γυναίκα του, Ευφροσύνη, τη γνώρισε τον Σεπτέμβρίο του 2002 σε «μυστήρια» Moto-παρέα! Αυτός με το μπλε R1 , αυτή με ένα μπλε AX-1.
Η χημεία τους απέδωσε τον Οκτώβριο του 2002 κατά τη διάρκεια ενός «μυστήριου» ταξιδιού υπό «μυστήριες» συνθήκες. Από τότε ζήσανε πολλές «μυστήριες στιγμές». Και μείνανε για πάντα μαζί!
Γι αυτόν, ήταν ο δικός του θρόνος!
Τη γυναίκα του, Ευφροσύνη, τη γνώρισε τον Σεπτέμβρίο του 2002 σε «μυστήρια» Moto-παρέα! Αυτός με το μπλε R1 , αυτή με ένα μπλε AX-1.
Η χημεία τους απέδωσε τον Οκτώβριο του 2002 κατά τη διάρκεια ενός «μυστήριου» ταξιδιού υπό «μυστήριες» συνθήκες. Από τότε ζήσανε πολλές «μυστήριες στιγμές». Και μείνανε για πάντα μαζί!
Παθιασμένος με την ταχύτητα και την εκρηκτική οδήγηση, ο Παναγιώτης ζούσε έντονα την κάθε στιγμή αλλά με τον μαγικό τρόπο της εξισορρόπησης έντασης και πραότητας. Λιγομίλητος και σοβαρός, σου έδινε πάντα την εντύπωση ότι σκέφτεται - και σκεφτόταν πάντα - πριν πει οτιδήποτε.
Επίμονος σιωπηλός μαχητής. Αυτό που ήθελε θα το έπαιρνε, αν θεωρούσε ότι του ανήκει ή ότι μπορεί να το κατακτήσει.
Ηρωικός μαχητής μέχρι τέλους.
Από τον Σεπτέμβριο του 2013, πολέμησε αδιάκοπα, για 1 ½ χρόνο περίπου, με έναν άνισο αντίπαλο:
τον καρκίνο. Πολέμησε μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο της 14ης Απριλίου 2015 στις 00:37.
Και έσβησε.
Αλλά ο Άρχοντας Παναγιώτης δεν ξεχνιέται! Άφησε το στίγμα του το οποίο δεν θα σβήσει ποτέ!
Επίμονος σιωπηλός μαχητής. Αυτό που ήθελε θα το έπαιρνε, αν θεωρούσε ότι του ανήκει ή ότι μπορεί να το κατακτήσει.
Ηρωικός μαχητής μέχρι τέλους.
Από τον Σεπτέμβριο του 2013, πολέμησε αδιάκοπα, για 1 ½ χρόνο περίπου, με έναν άνισο αντίπαλο:
τον καρκίνο. Πολέμησε μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο της 14ης Απριλίου 2015 στις 00:37.
Και έσβησε.
Αλλά ο Άρχοντας Παναγιώτης δεν ξεχνιέται! Άφησε το στίγμα του το οποίο δεν θα σβήσει ποτέ!